انگیزه واقعی افشای پولشوئي در پاناما
گفتگو با ارنست ولف.
یونگه ولت- ترجمه رضا نافعی
از رسوائی برسر حساب های بانکی درپاناما دردرجه اول بهشت های مالیاتی آمریکا سود می برند.»
این نظر «ارنست ولف» نویسنده کتاب «رسوائی
های مالی بین المللی» است که درروزنامه یونگه ولت منتشرشده وترجمه خلاصه
آن را می خوانید:
پرسش- برای تقریبا تمام رسانه ها جریان حساب
های بانکی برون مرزی درپاناما خبرهیجان انگیزهفته است. از نظرشما در
پس این پرده چه نهفته است؟
پاسخ- کاملا آشکاراست. هدف آمریکا ازاین
مانورآنست که نشان دهد بهترین پناهگاه مالیاتی درجهان آمریکاست. وقتی
اطلاعات موجود درباره اوراق پاناما را مورد دقت قراردهیم می بینیم که درآن، دردرجه اول مخالفان آمریکا هستند که سیاه می شوند- خود آمریکا اصلا
مطرح نمی شود. از بانک های این کشورمطلقا نامی برده نمی شود، همچنین ازکنسرن های آن. تا آنجا که من می دانم ازافراد آمریکائی نیز نام برده نمی
شود. آنچه دراین جریان جالب است همانست که منتشر نشده است. چون با انتشاربخشی ازاین اوراق مالیات گریزان تمام کشورها زیرفشارقرارمی گیرند که پول
سیاه خود را به جای امن دیگری منتقل کنند- هیچ کدام از آنها نمی توانند
بدانند که آیا نام آنها هم درفهرست هست یا نیست. این افراد محض احتیاط
پناهگاه امن تری خواهند جست: ایالات متحده آمریکا.
پرسش- آمریکا همطرازبا لیختن اشتاین، لوکزامبورگ و پاناما است؟
پاسخ- درست است، آمریکا درسالهای گذشته –
تا حد زیادی دورازتوجه عمومی – خود را بعنوان بهشت تازه مالیاتی تثبیت
کرد. ازآغازهزاره سوم دولت و محافل مالی درواشنگتن جنگی را علیه، مثلا
سوئیس آغازکردند و بانک های سوئیس را مجبور ساختند ازسختی رازداری بانکی
خود بکاهند. افزون براین، درسازمان همکاری های اقتصادی وتوسعه 100 کشوردر برابرآمریکا متهعد شدند وضعیت مالی شهروندان آمریکا را درخاک خود
اعلام کنند. کشورهائی که این قرارداد را امضاء نکردند عبارت بودند ازآمریکا، بحرین، نااورا و وانوآتو، دوکشورکوچک درجنوب اقیانوس آرام.
ولی به موازات آن، آمریکا ایالات نوادا،
دلاویر، داکوتای جنوبی و وایومینگ را بعنوان مناطقی برای افتتاح حساب های
مصون از بازبینی قانونی اعلام کرد. دراین ایالات رازداری بانکی قانونا
بدون محدودیت است و کسانی که به آنجا پول می سپارند مجازبه تقریبا هرکاری
هستند.
پرسش- آنطور که می گویند گویا اوراق پاناما
نخست به روزنامه آلمانی»زود دویچه سایتونگ» رسانده شده است واین روزنامه
با توجه به کثرت داده ها «کنسرسیوم بین المللی روزنامه نگاری حقیقت جو» را
به یاری می طلبد. تا کنون هیچ روزنامه نگاری اطلاعی از وجود این گروه در
واشنگتن نداشته…..
پاسخ- این انجمن در سال 1997 تاسیس شد و
وابسته به «مرکز درستکاری عمومی» »Center for Public Integrity« (CPI) است.
این انجمن از حمایت بنیاد خانواده راکفلر، بنیاد فورد، بنیاد کارنگی،
بنیاد کِلوگ و بنیاد جامعه باز جورج سوروش میلیاردرمعلوم الحال برخوردار
است. بعبارت دیگر: در نهایت سرنخ انتشار اوراق پاناما در دست جهان مالی
آمریکاست. در واقع کل این ماجرا به سود وال استریت و صنایع مالی آمریکاست.
بعید هم نیست که سازمان های اطلاعاتی آمریکا
در تدارک مقدمات این کار سهیم بوده باشند. نخستین تاثیر این واقعه آنست که
بهشت های مالیاتی در سراسر جهان زیر و رو خواهند شد و پولهای فراوانی بسوی
این چهار ایالت آمریکا سرازیر خواهند گشت. در نتیجه آمریکا از این طریق به
ذخائر پولی عظیمی دست خواهد یافت و دلار روبه ضعف خود را تقویت می کند و
خود را برای مقابله با بحران های مالی آتی آماده خواهد ساخت.
پرسش- آیا انگیزه خواباندن پول در بانک های «برونمرزی» همیشه فرار از پرداختن مالیات است؟ انگیزه های دیگری در کار نیستند؟
پاسخ- این نوع حساب ها فقط برای پنهان کردن
دارائی ها و در آمد ها هستند. موسسه ای نیست که برای صرفه جوئی یا حتی
گریز از پرداخت مالیات در صدد ایجاد شعبات وابسته بخود برنیاید. این را نیز
همه می دانند که کنسرن های بزرگ در سراسر جهان مالیات اندکی می پردازند،
آنها که زیر فشار اصلی پرداخت مالیات قراردارند کارگران و کارمندان هستند.
پرسش- برغم تمام انتقادهائی که بر انگیزه
های احتمالی در پس این کارزار رسانه ای پنهان است، آیا افشا شدن این حساب
ها بسود مالیات پردازان نیست، تا دست کم بخشی از لجنزار خشکانده شود؟
پاسخ- البته افشا شدن بخشی از سرقت ها مفید
است. اما آنچه که در نهایت صورت می گیرد این است که تبهکاری تلاش می کند
برای منحرف ساختن اذهان از خود، انگشت بر آلودگی تبهکار دیگری بگذارد. آنچه
مسلم است این است که گناهکاران واقعی که موجب پیدایش هرج و مرج مالی شده
اند، یعنی موسسات بزرگ و صنایع مالی وال استریت مصون خواهند ماند!
